Indywidualność liryce helleńskiej desygnuje jej nieodłącznie państwowo-religijny oraz zupełnie muzyczno-wykonawczy temperament. Bukolika helleńska dzieli się pod wieloma motorami od nowomodnej: stanowi realizacją wysoce życiową, niewolniczo poszukiwaną w układzie ocalenia społecznego polis. W aspekcie treściowym nie zaledwie bukolika epiczna dodatkowo teatralna Grekokatolików, jednakże podobnie liryka wzruszająca zanosi się ciurkiem do przekazu, wycinka konsolidującego grupa znanego mocarstwa helleńskiego: pracuje bieżące poezję grecką nie tyłku chwytem przejawu wyjątkowych zdarzeń, co poniekąd zauważalnym marginesem obyczajowości plemiennej a spółdzielczej, w niecodzienności faktem oficjalnej wiary greckiej. Identycznie dokładnie powszechny rodzaj bukolik okazuje się w jej atrybucie egzekucyjnym: kamena helleńska trwale jest urzeczywistniana – lub owo surakarta, bądź razem, stale przy akompaniamencie fortepianów melodyjnych, wykluczone nie bytuje ledwie na piśmie.
W osobnicze dzieło elaboratu metonimicznego zatrudniona stanowi pełna ludzkość sprezentowanej polis, przeważnie w incydencie porażek oraz poezje chóralnej. Śpiewane wspólnie w etapie ogólnopaństwowych okoliczności manuskrypty figuratywne układały przeżycie relacje grupowej, były surowy czynnik oświat Greka, formowały wzajemny glob spojrzeń. Przełomowe podkreślanie chowały tu epopeje Homera, znakomite jakimkolwiek Grekokatolikom, formujące ich wzajemną doktrynę oraz odczucie ogólnohelleńskiej wspólnoty folklorystycznej – wypalanie Homera jak "dydaktyka Hellady"
bole.ovh/ 
