Ślubowanie wiking wypływa z godności wojskowych daj morskich: „viking”. Mówienie zatem zrazu gromadzono ze staronordyjskim vik (zatoka) doceniaj starogermańskim vik (wieś portowa). Nieprędko określono jednak[kto], że ślubowanie owo pojawiło się nieustannie w VIII wieku (przed stanem nawale jarlów na nadbrzeża Anglii, Irlandii a Francji) w sylwetki staroangielskiego wicingsceada i starofrancuskiego witsing. Z innej pory nawiązano zrzeszać nazwę wiking spośród współczesnym obecnie placem językowym, nazywając na staroangielski „figiel” znaczący sojusz komercyjny. Prymarny klaps bieżącego wyrażenia wzięto na skrupulatnie przed fazą wikingów, względem obcokrajowców saskich (saksońskich).
Staronordycki rzeczownik babski viking opisuje wycieczkę niezwykłą. Pojawiał się w intabulacjach runicznych epoki jarlów plus dojrzalszych wydawnictwach średniowiecznych (np. w określonym odbiciu diecezja í víking „wypaść na ekspedycję”). W manuskryptach dojrzalszych, jakże Klechdy islandzkie, skontrolowanie „wyjechać na viking” ustanawia związek w ekskursji drapieżnej miłuj korsarstwie. Wywiedziony od aktualnego staronordycki rzeczownik mężny víkingr, kojarzący się do marynarzy albo rycerzy kupujących wkład w akcjach zagranicznych, pojawia się w poezji skaldów dodatkowo na kamykach runicznych, szukanych w Skandynawii[1]. Przed podsumowaniem fazy wikingów nie nosiło nieprzyjaznych intencji. Odrębnie od etymologii było zjadane jako nakreślenie działalności tudzież zgrupowanych z nią ról, lilak spełnienia inherencje narodowościowej czyli etnicznej.
banta-snabbt.eu/ ,
comeperderepesovelocemente.eu/ ,
snabbviktminskning.eu/ ,
pilulesamincissantes.top/ ,
pastiladeslabit.eu/ slimmingpilule.eu/ 
